woensdag 8 oktober 2014

Bordspel : schatten zoeken op Tobago

Vandaag is het tijd om eens een ander onderwerp aan te halen. Iets wat in ons gezin van groot belang is : bordspellen. Mijn fixatie om een bordspel op tafel te leggen stamt ongetwijfeld uit mijn jeugd waar ik uren in mijn eentje gespeeld heb. De rest van het gezin vond eens een keer een spelletje wel leuk maar dat was het dan. Ik kan nogal fanatiek doorslaan naar 1 kant dus was niet tevreden met deze magere hoeveelheid. Gelukkig had ik een even fanatieke jeugdvriendin en menig schoolvakantie begon met een potje monopoly en dat potje kon gerust een dag of 3 duren. We woonden dicht bij elkaar en zolang geen overijverige moeder dat speelbord opruimde konden we gerust een paar dagen aan de gang blijven.

Nu ben ik groter en is mijn drang naar een spel niet minder geworden. Integendeel, onze woonkamer heeft een spellendoos-wand (ja serieus). Mijn verslaving kan ik nu gelukkig wel netjes verklaren, bordspellen zijn namelijk altijd educatief. Dus ik ben gewoon een goede moeder voor mijn kind. Immers je leert omgaan met regels, wachten op je beurt, strategisch nadenken, onderhandelen (en toen ze kleiner was : kleuren herkennen, vormen benoemen, verbanden zoeken) afijn....als je een beetje fantasie hebt dan schud je zo een 20min monoloog over de opvoedkundige voordelen van bordspellen uit je mouw.

Mijn bordspel-fixatie is ook een handig hulpmiddel voor mijn antipathie tegen "social talk". Hier is al ontzettend vaak over gediscussieerd tussen mij en mijn wederhelft (hij is heel erg into social talk). Ik vind het prima om even bij iemand op de koffie te gaan of thuis op de nespresso te drukken maar na een half uur heb ik het gezien. Dan zijn de standaard onderwerpen (het weer, het werk, de kinderen) gepasseerd en begint een langdradig fenomeen van aftasten over wat je kan praten en waarover je beter zwijgt. Zo heb ik iemand gekend die me tijdens 3 verschillende ontmoetingen vroeg of ik broers of zussen had. De laatste keer was mijn antwoord : ja net zoals voor het weekend heb ik nog steeds een broer. (onnodig te zeggen dat hier nooit een vriendschap uit is voortgekomen) Ik bedoel maar, als het je niet interesseert vraag het dan niet. En anders ga ik er van uit dat je het wel 2 dagen kan onthouden. Hetzelfde fenomeen doet zich voor bij familiefeesten...ook daar komt altijd een punt dat je bijgepraat bent en met zijn allen moet zoeken en vissen achter "veilige" onderwerpen.  Dan leg ik dus een spel op tafel. Probleem opgelost.  Je hebt iets om over te praten, je bent bezig met zijn allen en als niemand er een probleem mee heeft dat ik steeds wil winnen dan is het nog best gezellig ook. ;-) Dit maar allemaal even als inleiding om te verklaren waarom je hier ook met regelmaat een stukje over een spel zal zien staan.

Deze week was de eer voorbehouden aan Tobago, een relatief nieuw bordspel (geboren in 2010 geloof ik). Het heeft een hele lang tijd staan stof happen in onze kast maar was recent op tafel gekomen tijdens een bezoek van onze spellen-vrienden. (eigenlijk zijn het gewone vrienden hoor maar deze naam laat meteen zien waarom we met hen vaker afspreken dan met anderen ) En toen viel het ons weer op hoe geweldig innovatief we dit spel vinden. Dus het kwam deze week weer op tafel voor een twee persoons potje tussen de wederhelft en mezelf (ik won, dit even geheel terzijde). Bij Tobago ga je schatten zoeken met je Landrover op een (wat men in de spellenwereld noemt) modulair bord. Dat bord is meteen al een reden waarom we dit spel geweldig vinden, je kan het steeds anders in elkaar zetten. De puntenverdeling is ook schitterend verzonnen, zelfs zonder de schat te delven kan je toch met de meeste punten aan de haal gaan. Het concept van een schat lokaliseren door steeds meer beperkingen toe te voegen zal wellicht mening programmeur aanspreken. De regels zijn simpel en in 5 minuten uit te leggen (er zijn maar 2 acties waar je steeds uit moet kiezen, dus ook voor de mensen die niet vaak aan de speltafel zitten is dit een haalbare uitleg) En -ook heel belangrijk- het is prima speelbaar met 2 spelers. De enige aanpassing is 6 handkaarten ipv 4. Dus geen rare gekunstelde regels met een fictieve derde speler of zo. Heerlijk ! Het staat terecht in mijn persoonlijke top 5.
Als je het een keer wil ontdekken....wees welkom ! (maar verwacht niet teveel social talk ;-)  )




Geen opmerkingen:

Een reactie posten