Spannende dag vorige week.....het eerste perioderapport moest opgehaald worden bij de klasleraar. Spannend voor dochterlief die echt wel het uiterste uit zichzelf moet halen dit schooljaar (2 ASO keuzevak TW) en toch geregeld punten meebracht die net of net niet aan de helft kwamen. Spannend ook voor ons als ouders omdat we benieuwd waren hoe de reacties van de leerkrachten zouden zijn op al die noeste arbeid. Dus daar zat ik dan samen met dochterlief op de gang te wachten tot wij naar binnen zouden geroepen worden voor de dag des oordeels. Mijn arme meid was nog zenuwachtiger dan wanneer ze bij de tandarts op het strafbankje zit. Het helpt ook niet als de klasleraar uitloopt en je nog langer moet wachten. Toevallig zag de leerlingbegeleider ons zitten dus er werden even handen geschud en gevraagd aan dochterlief of ze het een beetje zag zitten maar die was amper in staat iets te zeggen.
En toen ging de deur open.
We mochten gaan zitten, er werd ons een rapport voorgeschoteld en er weerklonken woorden als "trots", "een voorbeeld", "hard gewerkt", "prima gedaan", "heel tevreden" en diens meer. Dochter en ik wierpen een verbaasd blik op het blad met cijfers voor ons. Oh. Daar waar dochterlief zich aan een viertal onvoldoendes had verwacht (ik had er maar 2 verwacht zijnde Frans en wiskunde) vonden we er geen. Hoe hard we ook zochten. We zagen een negatieve uitschieter (5.5) bij Frans en een positieve uitschieter (9) bij Engels en verder allemaal schommelingen rond de 7. Het magische getal waarvan we begrepen hadden dat het als de indicator wordt gebruikt om te kijken of een kind mee is met de basis en op zijn plek zit.
Ondertussen las de klasleraar de lovende recensie van de klassenraad aan ons voor. Hard werken werd duidelijk beloond hier. Wat een opluchting voor ons als ouders. En wat een ontlading voor dochterlief. Na de zoveelste pluim over de getoonde inzet en doorzettingsvermogen kwamen er traantjes. De klasleraar vroeg meteen ongerust of het allemaal wel vol te houden was. Maar het was puur van ontlading, van mogen trots zijn op jezelf. Verdorie, ik kreeg er zelf een troebele blik van. En warempel ook de ogen van de klasleraar werden wat roder en vochtiger. Jongens toch, zitten we hier met zijn allen een potje te snikken.
Er wordt hier nu dus genoten van een welverdiende vakantie. Weliswaar met 3 hechtingen op haar kin en een vervroegd (pijnlijk) einde van het ponykamp na een ongelukkige val van het paard maar dat deert ze verder niet. Even lekker uitrusten voordat de aanloop naar de kerstexamens gaat beginnen......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten