Bordspel : Red de wereld op de trein naar Alhambra

Een titel die compleet nergens opslaat, tenzij je vanmiddag met ons en de spellenvrienden rond de tafel zat. We hadden maar een beperkte tijd om te spelen en zijn er in geslaagd in 4 uurtjes tijd 3 spellen op tafel te zetten. Met dank aan de TV, tablet, nintendo, chips en frisdrank.....deze ingrediënten staan samen garant voor stille kinderen. Het was zelfs zo erg dat er vanuit het minderjarige televisiekijkend publiek een "shhht kan dat wat stiller" kwam. (dat geeft ook al aan hoe fanatiek de volwassenen waren aan de speltafel niet waar)

De middag begon met een epidemie. Volledig in ebola-stijl gingen we samen de wereld redden tijdens een potje Pandemie. Hier moet je razendsnel 4 medicijnen ontwikkelen terwijl de wereld kreunt onder de uitbraken van allerlei ziektes. Dit is wat men noemt een coöperatief spel. Dit spelconcept waarbij je dus allemaal samen speelt "tegen het spel" is een hype van de laatste jaren. Voorstanders zeggen dat het leuk is want je bent als een team bezig en iedereen wint of verliest. Ik vind dat helemaal niet leuk want wees eerlijk als je speelt wil je winnen. Als je meedoet aan een wedstrijd wil je de beste zijn. Daarbij zijn dit soort spellen vooral geschikt voor leiders, mensen die graag het heft in handen nemen en de boel regelen voor anderen. Een weinig assertief persoon zal tijdens zo een spel volledig ondergesneeuwd worden. Waarom werd dit dan toch gespeeld ? Awel, coöperatieve spellen zijn ontzettend handig als je maar een beperkte tijd hebt. Er spelen in ons gezelschap ook 2 mannen mee en zoals het hoort bij een echte man kunnen die ofwel spelen ofwel praten. Vrouwen kunnen beiden perfect combineren. Tegelijkertijd kan een vrouw ook nog checken of de hapjes moeten bijgevuld worden, of alle kinderen tijdig naar toilet gaan en hoe het met het werk, de kinderen, het weer bij de anderen gesteld is. Mannen dus niet. Dus als starter een coöperatief spel waarbij de vrouwen voornamelijk kunnen zeggen wat de mannen moeten doen schiet lekker op.(overigens wil ik hiermee niet beweren dat de betrokken mannen weinig assertief zijn, ze doen gewoon langer over hun social talk intro bij de start van een bezoek) Maar goed, lang verhaal kort : we hebben gewonnen, binnen 60 minuten was de wereld compleet Ebola-proof.

We besloten rond te gaan reizen per trein via Union Pacific. Een redelijk relax bordspel met simpele regels en zolang je maar goed kijkt op welke sporen je welke trein plaatst dan gaat het goed. Vorige keer kwamen we er pas na 3 tellingen achter dat ondergetekende en de wederhelft daar niet op hadden gelet en zaten we dus met een illegale score. Deze keer ging alles volgens het boekje (al is er twijfel over het schudden van de kaarten tijdens de openingsfase) en ik won. En ja ik moet zeggen, in mijn eentje winnen met 3 verliezers rond me geeft toch net een beter gevoel dan met zijn vieren de wereld redden. Gemeen he.

Een spellenmiddag (of -avond, -weekend, -midweek,...) sluiten we graag af met een ontspannend -je hoeft niet na te denken- spel en deze keer werd dat Alhambra The Dice Game. Zoals de naam al doet vermoeden is dit een dobbelspel. De factor geluk is dus van cruciaal belang. Mijn geluk was al opgebruikt bij het vorige spel dus hier moest ik me tevreden stellen met de bronzen medaille. (en zelfs dat voelt beter dan met zijn vieren de wereld redden....) Ik ben al grote fan van Alhambra en deze dobbelsteen-variant kan ik ook uitstekend smaken ondanks een vreemde kronkel in het spel.
Het is namelijk zo dat als je voor ligt op een scorespoor je eigenlijk altijd wel de eerste plaats krijgt. Immers iemand die alle moeite van de wereld moet doen om je bij te benen en uiteindelijk op dezelfde plaats komt als jij (dus telstenen staan op elkaar) krijgt nog steeds maar de 2de plaats. Dat is het enige kromme wat ik aan dit spel vind. Je moet erg hard werken om bij iemand in de buurt te komen en dat wordt niet gewaardeerd in je punten. Ik geloof dat dit spel veel spannender en voor veel meer pesterijen zou zorgen als dat niet zo was. Maar dit is slechts een theorie, we hadden vanmiddag al last van een asociale zwarte dobbelsteen en een zeer asociaal beeld op het puntenspoor na de 2de telling dus we zijn gewoon netjes volgens de regels blijven spelen. Er was geen nood aan mekaar extra in de haren zitten.

Ik onthoud van deze middag vooral : als je vlot wil spelen terwijl anderen willen babbelen kies dan een coöperatief spel, in je eentje winnen voelt toch net wat lekkerder en ook in de spellenwereld maakt het niet uit hoeveel moeite je soms doet; je wordt er gewoon niet voor gewaardeerd.