vrijdag 20 november 2015

Venetiaanse ruimteschepen in de woestijn

Binnenkort start DE Vlaamse spellenbeurs (toepasselijk genoeg hebben ze die beurs ‘Spel’ genoemd…kwestie dat u zeker weet waar u aan toe bent). Of het slim is om in het licht van de recente gebeurtenissen met vele mensen samen te hokken in een kleine ruimte in Antwerpen , is maar de vraag natuurlijk. Ook het feit dat men daar continue binnen- en buitenloopt met volle rugzakken geeft een beetje een onbehaaglijk gevoel. Maar thuisblijven is tijdens Spel geen optie voor een spelfanaat als mezelf…dus ik ga gewoon gezellig rondneuzen tussen alle oude en nieuwe titels. Ter voorbereiding hebben we de laatste tijd weer eens wat vaker een spel op tafel gezet. 

Venezia 2099 mocht de spits afbijten. Dit spel hebben we vorig jaar gekocht na een proefpotje tijdens Spel 2014. Het speelt met zijn tweetjes een beetje als een rustig kabbelend beekje, de eindscore was ook niet overweldigend (40-41 voor de wederhelft). De bedoeling is tijdig de zinkende gedeeltes van Venetië te verlaten met je speelfiguren, wat met zijn tweetjes niet zo spannend is. Immers iedere tegel die ik niet heb, heeft natuurlijk mijn tegenspeler. Ik geloof dat het een stuk leuker zal zijn met meerdere spelers dus voorlopig mag het in de spellenkast blijven. Bij deze bent u dan ook uitgenodigd om in de huid van de 3de of 4de speler te komen kruipen.



De wederhelft wilde al heel lang een keer Targui op tafel leggen. Dit spel ligt al een tijdje stof te happen op de bovenste plank maar wegdoen is moeilijk. We hebben het vroeger vaak gespeeld (de doos inmiddels meer dan 25 jaar oud) en  het is ook nog eens een limited edition. Dit is een landje-verover-spel waarbij iedere speler vanuit een hoek van het speelbord via zijn kamelen gebieden veroverd met een economische of tactische waarde. Het ene geeft je geld (en dus punten), het andere geeft je een sterker leger. De sneaky twist in dit spel zit hem in de beurtvolgorde. Een dobbelsteenworp bepaalt hoe vaak iedereen tijdens de beurt mag spelen. Bijvoorbeeld bij een worp van 4, krijgt iedere speler 4 speelbeurten in de huidige ronde. Maar –en nu komt de twist- niet netjes na elkaar, nee nee iedereen geeft 4 beurtkaartjes in zijn speelkleur af en die worden willekeurig opengedraaid. Het kan dus dat je 3x na elkaar mag spelen en dan pas je tegenstander, of misschien mag je tegenstander eerst een keer en moet hij daarna 4 beurten op jou wachten. Dat zorgt ervoor dat je een flexibele tactiek moet gebruiken om gebieden te kunnen veroveren. Op het juiste moment toeslaan. Met enige trots kan ik melden dat ik dit spel won met een monsterscore van 39 – 0  (en ja dat laatste is geen typfout !)



De volgende avond moest er natuurlijk wraak genomen worden en daarvoor werd het kaartspel Ruimteschepen van Catan gekozen. We vinden dit een van de leukere Catan-varianten maar toch blijven we een beetje op onze honger zitten. Zodra iemand (in dit geval ondergetekende) een voorsprong heeft, is het spel eigenlijk al klaar. Je moet spelen tot 10 punten en toen de score 7-4 was, werd het al duidelijk dat de wederhelft dit niet meer bijgetrokken kreeg. En dan duurt het lang om aan die vereiste 10 punten te komen. Als dan toch de winnaar al duidelijk is, leg ik liever een nieuw spel op tafel.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten