De eerste horde naar een nieuw begin is afgelopen weekend genomen : een voorinschrijving in de nieuwe school en meteen ook in het internaat. Op beide plaatsen onze eerste kennismaking met een nieuw zorgbeleid. De kans dat we iets soortgelijks zouden treffen als op de huidige school was erg klein, want nu zijn ze wel heel erg gericht op het individueel welzijn van de leerling. En laten we eerlijk zijn, de meeste scholen hebben toch eerder een “go with the flow”-mentaliteit.
Op de nieuwe school troffen we een erg enthousiaste dame bij de inschrijving. Ondanks de drukte nam ze de tijd voor onze vragen en ging ze ook regelmatig met dochterlief in gesprek. Altijd fijn voor een kind als niet alles boven je hoofd wordt beslist. Het klonk ons vlot in de oren : aandacht voor leerlingwelbehagen, regelmatig overleg met CLB en leerlingbegeleiders ivm handelingsplannen, compenserende maatregelen worden in de agenda geplakt zodat de leerling ze kan tonen aan de vakleerkracht.
Mmmm….dat was de eerste ‘note to self”, iets waar we wat dieper op zullen ingaan bij de effectieve inschrijving in juli. Het lijkt mij niet de taak van de leerling om al de leerkrachten bij te praten…toch. Wat dan met minder mondige of verlegen kinderen ? Een lijstje in de agenda lijkt me goed voor de leerling als geheugensteuntje om te weten waar er recht op is bij bepaalde vakken. Maar ik mag hopen dat de school/CLB/leerlingbegeleiding zorgt dat de vakleerkrachten weten waar de klepel hangt. Wordt vervolgd in juli dus. De tweede “note to self” waar we wat dieper op zullen ingaan bij het volgende gesprek besefte ik pas achteraf toen ik op een rijtje zette wat er allemaal gezegd was. Eigenlijk hoorde ik vaak het woordje “overleg” maar steeds binnen de school. Zeker bij een minder bekende leerstoornis als DCD is regelmatig overleg met ouders en kind niet overbodig. Immers wie kan er goed inschatten welke problemen zich bij welke vakken gaan voordoen denk je ? Wij en onze dochter die al jaren samen hier mee worstelen of een afgevaardigde van school die misschien ooit eens vaag iets heeft horen waaien over DCD ?
Dit werd duidelijk toen we bij de inschrijving bij het vakje leerstoornis aankwamen. “dus dat is dan dyslexie” zegt de enthousiaste dame. Nee, zij heeft dyspraxie ook wel gekend als DCD. Het bleef even stil aan de overkant van de tafel. Gevolgd door een “oh dat staat niet tussen het lijstje van mogelijkheden”. En of dochterlief dan even kon uitleggen wat het eigenlijk was. Geen probleem voor die van ons, al vergeet ze meestal het belangrijkste punt (automatiseringsstoornis) en geeft ze meteen een hele reeks voorbeelden. Inschrijf-dame was evenwel erg onder de indruk dat dochterlief zich zo bewust was van haar problematiek en maakte een aparte notitie van deze “niet standaard” leerstoornis.
(voor ons weer een alarmbel, de vorige keer dat het fout liep met opvolging was ook omdat men het tussen wal en schip had laten vallen wegens onbekend)
De grootste alarmbel ging rinkelen toen ik vroeg op welk moment we dan alles gaan doorspreken over de huidige sticordi-afspraken. Er werd een collega bijgehaald die er erg luchtig over deed. Hij vroeg niet eens over welke leerstoornis het ging. Overleg tussen school en CLB is ergens op een maandag in september en dan zal daarna wel alles beginnen te lopen. Daar waren wij het niet mee eens, want dat spelletje kennen we. Overleg zal heus niet de eerste maandag van september zijn dus met wat pech is dat pas op het einde van de eerste schoolmaand, dan komen ze tot de conclusie dat ze erg weinig weten over DCD en er eens achteraan gegaan moet worden en met wat geluk hebben we tegen kerst een handelingsplan dat vanaf januari gevolgd zal worden. Dan zijn we wel al een half schooljaar verder he. Pech voor de nieuwe school dat we zowel ervaring hebben met vlotte en minder vlotte (en dan zeg ik het netjes) opvolging van zorgleerlingen. Uit het gemompel begreep ik dat men niet zit te wachten op extra rond de tafel zitten. Dus ik stelde voor dat we bij de definitieve inschrijving in juli eerst zullen bellen zodat ze een datum kunnen geven wanneer de zorgcoordinator er ook bij kan zijn. Uitstekende idee mevrouw ! Het gaf mij toch een gemengd gevoel, fijn dat ze dit willen doen maar wel jammer dat het initiatief al meteen van onze kant moet komen en niet van school.
Dus samengevat : ik heb mijn stekels rechtstaan voor de afspraak van de definitieve inschrijving (zij die mij persoonlijk kennen, weten wat dat wil zeggen !). Misschien valt het allemaal wel mee en zie ik teveel beren op de weg die er straks niet blijken te zijn. Maar ik ben bang dat we gewoon gruwelijk verwend zijn geweest op de huidige school en het dus ook voor ons aanpassen zal zijn op verwachtingsvlak. Waarom dan niet naar een andere school denkt u ? Dochterlief heeft nu eenmaal een studiekeuze gemaakt waarvoor de scholen erg dungezaaid zijn. Dus we zullen het met elkaar moeten doen de komende 4 jaar. Het is al vaker een discussie geweest op allerlei fora : kies je voor een school met een uitmuntend zorgbeleid maar waar je kind niet kan studeren wat het wil of laat je je kind studeren wat het wil en roei je met de riemen die je daar krijgt qua zorgbeleid ?
Onze meid is nu 2 jaar hard aan het knokken in de eerste graad ASO om een goede theoretische basis te hebben. In september is het echt wel tijd om te stoppen met op de tenen lopen en gewoon te gaan doen waar haar hart naar uitgaat. Dat heeft ze dan dubbel en dik verdiend. Het zorgbeleid…..laat dat maar aan mama en haar stekels over !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten