We (zijnde dochterlief en ik) begonnen heel klassiek met een potje Backgammon. Immers speler nummer 3 stond nog onder de douche. Ik heb nipt gewonnen en daar baalde dochterlief behoorlijk van. Ze speelt immers vrij goed, let goed op om zo weinig mogelijk enkele stenen te hebben staan en heeft me zelfs een keer of 5 kunnen slaan. U mag het haar niet verklappen maar stiekem moet ik bekennen dat ik dit aangeleerd heb als een manier om onopvallend het hoofdrekenen te blijven oefenen. Gemeen ? Nee hoor, dit is veel leuker dan met rekenblaadjes aan tafel zitten !
Volgende spel werd opnieuw een 2 persoons potje, dit keer Istanbul. Dochterlief moest namelijk eerst haar wonden gaan likken over het geleden verlies. En voor een puber werkt dat het best met een ipad en hoofdtelefoon....dus de wederhelft en ik waren aan ons lot overgelaten. Het is al een paar keer hier voorbij gekomen; we zijn nogal fan van Istanbul. Ik werd genadeloos ingemaakt (zelfs zonder die befaamde dobbelsteenkaart die de wederhelft altijd meteen koopt).
Tijd voor wraak....en wat is dan beter dan een echt pest-spelletje ? We hadden Alles im eimer mee. Zo jammer dat hier geen Nederlandstalige versie van is. Nu maakt het eigenlijk niet uit want het spel is wat men noemt "taalonafhankelijk", dus zodra je de regels kent ben je vertrokken. Maar een Duits spel kopen schrikt toch af en hierdoor blijft het vrij onbekend. De regels zijn heel simpel. Je hebt verschillende kaarten (iedere kleur is een ander dier) en je moet altijd volgen wat er eerst gespeeld is. Voorbeeld : speler 1 speelt een blauwe 3 dan moet je een hogere blauwe kaart spelen (of ook een 3 waardoor de beurt weer terug naar de speler 1 gaat). Om het wat leuker te maken moet je aan het begin een piramide bouwen van emmertjes in de kleuren van het spel. Iedere keer als je verliest moet je een emmer van de zonet gespeelde kleur wegnemen. Ja u begrijpt het al, als dat een emmer onderaan uw piramide blijkt te zijn dan kan het wel eens snel afgelopen zijn met u. Het pest-element is dus iemands piramide onderuit halen. Leuke twist is dat je na het afleggen van je kaart er meteen eentje bij moet nemen van de trekstapel. Vergeet je dat dan zal het ook snel eindigen voor je. Vooral beginnende spelers hebben nogal eens moeite met die regel. Het eerste rondje ben ik altijd vriendelijk en zal ik je steeds de kaart geven, maar daarna is het ieder voor zich. Voor ons een "gouwe ouwe" op allerhande familiefeestjes want je hebt gegarandeerd een hoop lol.
Inmiddels is de avond (en bijhorende drank) al een tijdje aan de gang, dus zwaar tactische spellen zijn geen goed idee meer. We zoeken onze toevlucht in een ander luchtig spel : can't stop. Of het nu gaat over drank, chocolade, frietjes of in dit geval dobbelstenen.....eenmaal als je lekker bezig bent is het heel moeilijk om te stoppen. Dit spel verlies je voornamelijk door te hebberig te zijn of teveel te vertrouwen op je geluk. Ontspannende afsluiter van een spelavond vinden wij dit.
Nieuwjaarsdag moet er ook gespeeld worden natuurlijk. Deze keer hadden we een gastspeler aan tafel : oma. Het was ook haar tafel trouwens dus ze had alle recht om mee te spelen. Oma leert graag nieuwe spellen en zodoende kwam Cartegena op tafel. Dit is natuurlijk niet nieuw (ik geloof zelfs dat er inmiddels een vernieuwde versie is uitgebracht) maar voor ons gezelschap was het de eerste keer. Je hebt een handvol piraten in dit spel die je naar hun sloep moet brengen. Zij volgen hiervoor een pad vol piratenelementen (denk dolk, doodshoofd, sleutel,...). Die elementen heb je ook op je kaarten staan. Het principe lijkt simpel : leg je een dolk neer dan mag je een van je piraten naar de eerstvolgende vrije dolk verplaatsen. Een typische beginnersfout is dan ook om meteen naar die sloep te racen. Maar in dit spel moet je geduld hebben en het principe " de eersten zullen de laatsten zijn" in gedachten houden. Je hebt namelijk maar 8 kaartjes en de enige manier om nieuwe kaartjes te krijgen, is je piraat terug achteruit te zetten. Komt hij hierdoor bij 1 andere pion dan krijg je 1 nieuwe kaart, bij 2 andere pionnen krijg je 2 kaarten en bij meer dan 2 anderen mag hij niet gaan staan. Two steps forward and one step back is hier de clue. Het lijkt allemaal simpel maar het is een gemeen spelletje. Voor ons een topper van onze favoriete spelontwerper : Colovini.
We hebben oma ook maar meteen op de kamelen van CamelUp gezet. Hier won de wederhelft die vrij snel in de race zowel bij de winnaar als bij de verliezer de juiste gok had gemaakt en hierdoor maar eventjes 16 punten binnenhaalde. Oma was slachtoffer van een typisch kenmerk bij beginnende Camel-spelers.....de onbeheersbare drang om steeds met die piramide te willen dobbelen. Al de rest lijkt bijzaak, maar juist door al de rest haal je de punten binnen. Hadden ze die piramide toch maar wat minder leuk moeten maken....
En voor je het weet zitten we op de allerlaatste dag van de kerstvakantie. Tijd voor een familiebezoekje en ook daar kwam een spel op tafel. Voor ons iets nieuws : Beverbende. Tja, wat kan ik er over zeggen. We hebben het 2x gespeeld en ik heb 2x gewonnen. Maar verder....goh...je hebt 4 kaarten voor je liggen waarvan je er maar 2 mag zien. Vervolgens blijf je om de beurten kaarten nemen en ruil je dus gedekt je kaarten die je al dan niet kent en als je vermoedt een erg lage score te hebben dan klop je af. Heb je inderdaad de laagste score dan win je. Voor mij niet zo een geslaagd partyspel als bijvoorbeeld de emmertjes van hierboven of de grappige kamelen dus hij zal niet snel in onze collectie belanden. In ieder geval hebben we flink wat spellen uit de kast gehaald om 2014 af te sluiten !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten