Bordspel tijdens de kerstvakantie (deel II)

Vandaag was het een beetje een trieste dag....de laatste keer van het jaar dat we zouden afspreken met onze spellenvrienden. We kijken terug op een gezellig speeljaar vol goedgevulde middagen en avonden, ja zelfs een heus verlengd weekend. (en nog steeds komen we graag bij elkaar over de vloer !) Gelukkig kunnen we het nieuwe jaar al wat in de verte zien en zal dat ongetwijfeld ook weer gevuld worden met de nodige afspraken.  Vandaag is het vakantie dus niemand moest vroeg naar huis, waardoor we maar liefst 3 spellen van redelijke spelduur op tafel konden krijgen. De mannelijke helft van ons gezelschap nam enthousiast Die Sternenfahrer von Catan uit onze kast. Of je nu graag een spel doet of niet, de naam Catan kent ondertussen iedereen wel en inderdaad dit is een soort van spin off. Een hele leuke (trouwens de enige Catan variant die de wederhelft wil spelen) waarbij je de ruimte in gaat. Je ontdekt planeten waar je grondstoffen kan verzamelen om nieuwe schepen het heelal in te sturen. Het spelconcept is redelijk gelijk aan de Kolonisten van Catan maar je hebt hier een ongelooflijk cool ruimteschip dat je kan uitbouwen met brandstof en boordkanonnen. Deze onderdelen gebruik je dan om tegen elkaar te strijden als er een ruimtepiraat langskomt. Daar waar het me bij de gewone kolonisten-versie vaak overkomt dat je met zijn allen hoopt dat eindelijk iemand genoeg heeft voor de overwinning, heb ik bij deze ruimte-variant nooit dat langdradige gevoel. De wederhelft wint niet vaak een spel maar deze keer was het serieus raak. Felicitaties aan hem.

Voor het 2de spel van de dag werd Istanbul gekozen. Zoals hier al te lezen was, is dit een persoonlijke favoriet van me die na 1 keer spelen meteen doorstootte naar een podiumplaats in mijn top 10. Ons gezelschap kende het nog niet dus er moest wat uitleg bij gegeven worden. Meteen het enige nadeel van Istanbul : het komt nogal overweldigend op je af. Al die verschillende onderdelen van de markt, alle soorten bonuskaarten, alle extra's zoals ontmoetingen met andere speelfiguren. Het is een hele boterham. Ik zou dit spel ook nooit kiezen bij newbies want volgens mij geven die de moed op na 4 van de 16 tegels gehoord te hebben. Anders is het als je vaker een spel speelt en dus ervaring hebt met het lezen van pictogrammen op speelborden. Ook vandaag merkten we dat je toch vrij snel het spel begrijpt en gewoon lekker kan meespelen. De juiste tactiek...tja nog steeds niet gevonden. Zoals steeds speelde de wederhelft op de dobbelsteenkaart uit de moskee. Hij won, maar het had niet veel gescheeld met ons bezoek. 1 beurt extra en de zaak had er anders uit kunnen zien. Dus of het echt aan die bewuste kaart ligt....geen idee.

Vanavond kozen we niet voor de inmiddels traditionele luchtige afsluiter : Can't stop maar voor het iets pittigere Goa. Terechte opmerking van onze mannelijke bezoeker dat dit ook wel een beetje in de lijn van Istanbul ligt. Je biedt hier voor kaartjes en kan daarmee acties doen en op verschillende sporen verdergaan. Goa staat bij mij naast Puerto Rico, beiden vind ik aangenaam maar tegen het einde van het spel is iedereen zo met zijn eigen gedeelte bezig dat er geen interactie meer is. Want ook al ben ik geen fan van social talk, als ik in mijn eentje een spel wil doen ga ik wel met een Sudoko aan tafel zitten. De winst van Goa was gelukkig voor ons gezelschap, het speeljaar zou immers toch wat wrang eindigen als de wederhelft plots 3 spellen op een dag zou winnen....