Bordspel Istanbul

Het is iets wat ik niet vaak doe, uit het niets de volle prijs betalen voor iets wat ik niet ken. Wellicht een gevalletje van beroepsmisvorming want normaal gezien ben ik van de beredeneerde aankopen, de vergelijkende warenonderzoeken en natuurlijk van de korting. Zo niet voor het spel Istanbul. Op de vooravond van ons bezoek aan de spellenbeurs in Antwerpen las ik dat dit de winnaar was van de Gouden Ludo (een soort Grammy Award voor het bordspel zeg maar). Meestal ben ik geen fan van de winnaars van zulke prijzen. Dat heeft iets te maken met niet graag met de stroom meevaren en een liefde voor de underdog. Dus met weinig verwachting vroeg ik mijn vriend google naar zijn mening over deze winnaar. En wat ik zag sprak me wel aan. Heel erg eigenlijk. Zo erg dat ik vastberaden was dat spel mee naar huis te nemen, zelfs zonder het een keer te proef-spelen. De wederhelft zag al dat ik mijn hier-gaan-we-niet-over-discussieren-gezicht op had dus zonder morren liet hij me naar de kassa gaan.

Inmiddels is het 2x op de speeltafel gekomen en ik moet zeggen : wauw. Stiekem ben ik ook een beetje trots op mijn goed functionerend aankopers-buikgevoel. Wat een spel. Het is met stip binnengekomen in mijn persoonlijke top 10 en meteen doorgestoten naar een podiumplaats. Het begint al goed met zeer duidelijke overzichtelijke spelregels, iets wat niet altijd vanzelfsprekend is in spellen-land. Doordat de markt van Istanbul wordt gemaakt door 16 stevige kaartjes is het meteen modulair van opzet (een van de redenen waarom Tobago mijn favoriet is). Het artwork is zeer netjes gedaan en de speelstukken zijn uit hout (ook altijd veel netter dan van die plastic brol). Het speelt ook enorm goed met zijn tweetjes, wat een grote plus is voor mij. Vaak zijn 2 personen gedoemd tot kaartspellen of van die rare kunstgrepen als "speel beurtelings de fictieve 3de speler" of " speel ieder met 2 kleuren". Nee hier zijn maar 2 aanpassingen (paar kaartjes die niet mee doen en je moet een robijn extra scoren om te winnen) en verder speelt dit enorm vlot weg. Onze gemiddelde spelduur is 40min en het gaat er dan pittig aan toe. Je hebt niet echt de tijd om op je gemak over het weer/sportuitslagen/kinderen te keuvelen want dan ben je eraan voor de moeite. Hoofd erbij houden op de markt van Istanbul. Misschien toch een kleine opmerking : als bezitter van de dobbelsteen-kaart kan je wel een stuk sneller aan je robijnen dan de anderen. Tijdens ons laatste potje had de wederhelft de dobbelsteen-kaart en ik de 5de assistent-kaart en beide tactieken gingen behoorlijk vlot. Mijn vrees is dus een beetje dat als je eigenaar van beide kaarten kan zijn, je eigenlijk al gewonnen hebt. (maar het is me nog niet gelukt beiden in mijn bezit te krijgen dus het blijft bij een theoretische bedenking)
U bent altijd welkom om deze theorie te komen testen......