De wat ? Ja de peelSLAK, u leest het goed. Deze (schijnbaar) delicatesse werd ons een paar weken geleden voorgeschoteld (en met “ons” bedoel ik de wederhelft want zoals u weet uit mijn andere culinaire schrijfsels ben ik een veilige en dus moeilijke eter). De wederhelft en ik raakten verzeild in het mooie Peel-landschap van onze noorderburen tijdens een geocache-avontuur. Op een bepaald moment werd het tijd voor de lunch dus gingen we op zoek naar een gezellig restaurantje. Dat is moeilijk in het Peel-landschap omdat dit de habitat is van ons favoriete restaurant. We kwamen dus veel eetgelegenheden tegen maar geen enkele voldeed aan onze eisen. Na een poging of 5 vond ik dat het tijd werd om gewoon eerlijk te zijn tegen elkaar, we konden er lang en breed over discussieren maar eigenlijk wilden we gewoon bij de Dorpsherberg gaan lunchen. Dus gedaan met de zoektocht, gewoon even omrijden en lekker aanschuiven.
Bij De Dorpsherberg dekt het woord de volledige lading. Je komt in een gemoedelijk dorpje binnen, genaamd Ospel en behalve 1 uitstekend restaurant en zeer veel boerderijen hebben we er nog niks gezien. De binnenkant van de Dorpsherberg kan zo afgehuurd worden door Studio 100 als het een keer fout gaat met Plop zijn melkherberg. Wij eten daar steeds zo uitermate relax dat het sneu is om weer naar huis te vertrekken. Eigenlijk wil je gewoon langs de keuken door naar je kamer lopen. Stiekem verdenken we de eigenaar ervan dat hij eigenlijk een cafe zou willen uitbaten (check de bierkaart) maar hij kan nou eenmaal fenomenaal koken dus tja. Als je er 1x hebt gegeten dan besef je dat het een eeuwige zonde zou zijn als je hier alleen maar wat kaasblokjes en droge worst zou kunnen bestellen. De Dorpsherberg is fan van de lokale ondernemer en het grote aanbod aan boerderijen zorgen dat je echte streekgerechten kan proeven( met een zeer lage ecologische voetafdruk voor onze groene vrienden).
Sinds enkele maanden zijn ze daar in de buurt een kwekerij van peelslakken begonnen en dit najaar was het zover : de eerste slakkenoogst was beschikbaar. Vanaf het moment dat de wederhelft ervan hoorde riep hij al dat hij dit wilde proberen. Ik heb dit vaak weggelachen gezien we in onze tuin ook een enorme oogst Kempische (?) slakken hebben rondkruipen en hij die mocht uitlepelen van me. Zou meteen lekker opruimen.
Maar goed, we zaten dus gezellig in de herberg naar de kaart te kijken en daar stond het : peelslakken met ui, tomaat, champignon, spekblokjes en nog meer. We waren beiden erg benieuwd. De echtgenoot naar de smaak, ik naar het beeld van iemand die zoiets eet. Dus 1x de peelslakken en 1x een kom veilige tomatensoep. Ik moet toegeven het bordje zag er smakelijk uit, een mooi samenspel van alle ingredienten en na lang aandringen van de wederhelft heb ik ook een hapje genomen (van de champignons welteverstaan).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten