Bordspel : Stier zoekt bier

Met een naam als het thema van een foute vrijgezellenavond kan je geen hoge verwachtingen scheppen. Ook niet als leuk uitziend kaartspelletje. De wederhelft was evenwel uitermate gecharmeerd (mannen en bier he) en had aan een halve speluitleg op de spellenbeurs voldoende om te besluiten dat dit doosje mee naar huis mocht. Het kostte gelukkig maar een luttele 8 eur en werd aangeschaft onder het voorwendsel dat het zou dienen om tijdens de lunchpauzes op het werk te spelen. Hier ben ik dan weer erg jaloers op want hoeveel verhalen ik ook hoor van mensen die tijdens de lunch gezellig aan de backgammon, boonanza, regenwormen of blokus zitten, het is me nog nooit gelukt een job te versieren in een bedrijf met bordspelfanaten. Ik ben gedoemd tot traditionele lunchpauzes waarbij men...euh...eet. Soms wordt er ook gepraat, maar altijd in de veilige zone van onderwerpen als sportuitslagen (op maandag) of het weer (net voor het weekend). Thans is onze kantine groot genoeg om een volledig spel Civilization neer te zetten en dan heb je nog plaats voor je boterhammen en bordje soep.

Maar goed, ik dwaal af...Stier zoekt bier kwam mee naar huis. Voor het werk. Maar niet het mijne dus. Natuurlijk wilde ik het spel een kans geven, want ik hou wel van vlotte pestkaartspelletjes (denk Coloretto). De wederhelft vond dat ook een uitstekend idee want dan kon hij -zoals gewoonlijk- het lezen van de spelregels aan mij overlaten. Zelfs dochterlief wilde meespelen (opnieuw de aantrekkingskracht van het bier vermoed ik). In het kort, er is een bierbaas die laat 2 klanten opdraven en als cafe eigenaar wil je natuurlijk graag een klant binnenhalen want anders ben je niks met je bier. Hoe meer je je klant kan serveren hoe dankbaarder hij zal zijn in de vorm van hoge punten op het einde. Je kan ook tweemaal dezelfde klant strikken, dat wordt dan -hoe verzinnen ze het- een dubbeldrinker. Ik won het eerste potje en dochterlief werd een verdienstelijke tweede. De wederhelft mompelde iets in de zin van "ik drink liever zelf". Een uitleg die ook na het 2de potje (met dezelfde uitslag) te horen was.
Eindconclusie : een grappig spelletje dat wat mij betreft ook gewoon thuis mag blijven. (of in de kantine mag liggen. De mijne dan)