zaterdag 18 oktober 2014

Culinair : pompoen-cupcakes

Tja, het moest er ooit van komen.....de dag dat ik over mijn kookkunsten (*kuch*) ga bloggen.  Deze pompoencupcakes steken me al de ogen uit sinds 11 oktober toen ik erover las op de geweldige kitchenarytales blog van de al even geweldige mevrouw Coorevits. Pompoen staat voor mij namelijk synoniem met het openen van de poorten naar de gezelligste tijd van het jaar : kerst. Zodra de pompoenen verschijnen word ik meteen een slag vrolijker. De kerstmarkten komen eraan, de gluhwein die straks staat te pruttelen, ons jaarlijks bezoekje aan de Winterefteling met zijn enorm grote stroopwafels en mooie kampvuren,....afijn noem maar op. Zodra de pompoenen opduiken weet ik dat dit allemaal weer een stap dichterbij is gekomen.

Nu moet ik u eerlijkheidshalve vertellen dat ik geen keukenprinses ben. Zelfs geen hobbykok in de meest minieme zin van het woord. Ik weet zeker dat als ik mijn beste creatie zou meenemen naar de grote Sergio hij spontaan een heel arsenaal aan nieuwe vloekwoorden zou uitschreeuwen. Ik word ook volledig ondergesneeuwd door de erfenis van mijn moeder zaliger met haar fenomenale Poolse recepten, mijn schoonmoeder die ervoor leeft uren in de keuken te staan om hele weeshuizen te kunnen voorzien met finger food hapjes en last but certainly not least mijn eigen dochter. Zij verstaat als geen ander de kunst van foodpairing. Zij maakt de heerlijkste omeletten met combinaties waarvan ik denk : wat ??!! Zij telt de dagen af tot ze eindelijk naar de hotelschool mag vertrekken (simultaan tel ik dus de dagen af tot het moment dat ik helemaal niet meer moet koken). Ik bedoel maar, er zijn nogal wat mensen meer bedreven dan mij.

Zo dus ook mevrouw Coorevits, die ik hierna voortaan Stefanie zal noemen. Ten eerste omdat mevrouw zo oud klinkt en ten tweede omdat zij begonnen is met het tutoyeren. Haar blog en wekelijkse column in een niet nader te noemen weekblad getuigen van een smakelijke pen en lezen voor mij als een heldere spiegel. Ik lees exact wat ik zou willen zien bij mezelf in de keuken. Helaas is de werkelijkheid ver verwijderd van wat ik lees dus ik hou het vooral bij denken : oh dat zou ik echt ook eens willen proberen. Deze ambitieuze gedachte heb ik recent gedeeld met Stefanie naar aanleiding van het pompoen-recept dat me een ideale manier leek om de poorten naar kerst te openen. Er volgde een nuchtere Westvlaamse reactie in de vorm van "gewoon eens doen".....  Zie hier het verschil tussen onze landsdelen. In het immer gezellige bronsgroen eikenhouten Limburg zal je steevast horen "kom eens proeven". Zo niet bij de Westvlaming. Doe het gewoon zelf. Ok, ik neem deze toegeworpen handschoen (lees : ovenwant) op en zal het dan maar zelf doen.

Voor de ingrediënten ging ik gisteren de grens over. Niet alleen woon ik in "de" Limburg, ik woon zelfs zo knusjes tegen de grens aan dat wanneer ik hard nies mijn hoofd al bij onze noorderburen binnenschiet. In deze tijden van economische creativiteit gaan wij net als iedereen hier onze boodschappen over de grens doen. Immers het scheelt een goede 30% op het maandbudget, de supermarkt is 7/7 geopend van 8u tot 21u en heeft een aanbod waarvoor je in Belgie minstens 4 speciaalzaken moet langsrijden.  De butternut wordt in Nederland "flespompoen" genoemd. (hoop ik, anders heb ik een verkeerd hoofdingredient meegesmokkeld). Het enige wat ik niet kon vinden waren de "koek kruiden". Dit verbaasde me ten zeerste gezien het uitgebreide sinterklaasassortiment van kruidkoek, pepernoten, taaitaai en ander Hollands lekkers. Maar goed, volgens het recept zou ik de kruiden eigenhandig mogen vervangen door kaneel en nootmuskaat dus dat zou wel goed komen.

We moesten beginnen met het maken van pompoenpuree. Zo gezegd zo gedaan. De oven was aan het voorverwarmen terwijl ik de fles doormidden hakte en op hindernis 1 kwam : besprenkel met olijfolie. Ik zie tv koks dat altijd zo moeiteloos doen, maar ik kan dat dus niet. Ligt het aan de vorm van de oliefles ? Ligt het aan mijn vingers ? Geen idee maar besprenkel staat bij mij synoniem voor : knoei over heel je hand en wrijf het dan in het gerecht. De 2 helften werden weer dichtgeplakt en kregen een aluminiumfolie-jasje en mochten de sauna in. Het recept sprak over "doorstekbaar" zijn van de pompoen. Een stekske is in Limburg een lucifer.....ik heb toch maar gewoon met een vork geprikt. Na 50min begon ik de moed al op te geven en was ik op het punt gekomen er toch een stekske in te gooien maar de wederhelft raadde me aan het recept op 180 graden te negeren en de oven gewoon volle bak te zetten. En ja hoor, nog ruim 20 minuten later kon ik puree uitlepelen.





Nu moesten er 2 kommen gemaakt worden, eentje met de droge en eentje met de natte ingrediënten. En pas op, er is een instinker.....droge suikerkorrels horen bij de natte ingrediënten. Voor de exacte lijst van smaakmakers verwijs ik u graag naar de lekkere blog van Stefanie. (http://kitchenarytales.blogspot.be) Ik kwam nu aan hindernis 2 : de eieren. Die horen in de kom natte ingrediënten bij de puree maar de puree is nog serieus warm. Mogen de kamertemperatuur-eieren er dan al bij ? Moet de puree eerst afkoelen ? Of houden de eieren in dit gerecht net van hete puree ? Twijfels twijfels. Mijn creatieve oplossing : eerst dit blogstukje schrijven om de ergste hitte van de puree weg te nemen. Hopelijk appreciëren de eieren deze culinaire zet van me.
Het resultaat ziet er dan uit als iets wat al even in de gft-bak heeft gelegen. Sorry ik kan het niet anders omschrijven. Hierbij een foto zodat u kan zien dat ik niet overdrijf.



Dat een tussenstap er zo onsmakelijk zou uitzien heeft Stefanie wijselijk verzwegen in haar recept. Het is de foto van haar eindresultaat dat me de kracht gaf door te zetten. Manlief kwam de keuken binnen en riep spontaan : oh dat ruikt hier goed. Ook dat is een boost voor mijn culinair zelfvertrouwen. En ik moet toegeven ondanks al mijn cynisme over deze herfstonderneming.....het resultaat smaakt ! Kijkt u zelf maar en -zoals wij in Limburg zeggen - kom gerust even proeven !








1 opmerking:

  1. Bianca toch! Wat ben ik trots! Je ziet dat een nuchtere West-Vlaamse aanpak loont hé. Al dat bemoederen en betuttelen, daar doen wij niet aan. Gewoon 'kop voorn' de angst induiken en dan echt blij zijn met jezelf achteraf. Goed gedacht trouwens wat het afkoelen van de pompoenpuree betreft. Immers: eieren te snel warm maken geeft een omelet als resultaat en dat is dan weer het domein van je dochter. Veel plezier nog op verdere culinaire ontdekkingsreizen.

    BeantwoordenVerwijderen